Istikoglou Achilleas

Το πιο σημαντικό γεγονός κάθε χρονιάς της πόλης στην οποία κατοικώ είναι η διοργάνωση της CeBIT, η οποία είναι μια έκθεση για είδη νέων τεχνολογιών, όπως κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές, λογισμικό και τόσα άλλα ηλεκτρονικά gadgets. Είναι η μεγαλύτερη έκθεση στο είδος της στον κόσμο και έχει διοργανώνεται κάθε χρόνο στο Αννόβερο από το 1986 από την Deutsche Messe AG στους εκθεσιακούς χώρους της πόλης, οι οποίοι είναι οι μεγαλύτεροι σε έκταση στον κόσμο. Εκτείνεται σε 360 χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κλειστών χώρων και είναι χωρισμένη σε 27 περίπτερα. Είναι τόσο μεγάλη που για να την δει ολόκληρη ένας επισκέπτης στα γρήγορα θα χρειαστεί 8 ώρες. Το 2007 η CeBIT άνοιξε τις πύλες της στο κοινό από τις 15 ως 21 Μαρτίου. Υπήρχαν 6153 εκθέτες από 77 χώρες, εκ των οποίων οι 3344 ήταν μη γερμανικές εταιρίες. Ο συνολικός αριθμός των επισκεπτών ήταν 480 χιλιάδες επισκέπτες εκ των οποίων οι 106 δεν ήταν Γερμανοί.
Ένας από αυτούς τους επισκέπτες ήμουν και εγώ. Στους εκθεσιακούς της χώρους περιπλανιόμουν για περίπου 5 ώρες και κατάφερα να επισκεφτώ 15 περίπτερα. Όλες οι μεγάλες εταιρίες τεχνολογίας, όπως Microsoft, Sony, apple, Samsung, Deutsche Telekom, Vodafone, IBM, SAP και τόσες άλλες, ήταν παρούσες και προσπάθησαν να δείξουν το καλύτερο πρόσωπό τους. Γι αυτό το σκοπό επιστράτευσαν και πολλές όμορφες κοπέλες οι οποίες παρουσίαζαν τα προϊόντα. Σ αυτό το σημείο είναι άξιο να σημειωθεί ότι αυτές οι κοπέλες ήταν πολύ ενημερωμένες για τα προϊόντα που παρουσίαζαν! Κάποιες άλλες εταιρίες προσπάθησαν να εντυπωσιάσουν τον κόσμο με την πρωτοποριακή σχεδίαση των προϊόντων τους. Άλλες που δεν απευθύνονταν στο ευρύ κοινό δεν χρησιμοποίησαν καθόλου εφέ ή εμφανίσιμες κοπέλες, αλλά έφεραν τα καλύτερα στελέχη τους για να κλείσουν συμφωνίες με μεγάλους πελάτες. Κατά τη διάρκεια της εκθέσεων κλειστήκαν συμφωνίες αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο δίνει ένα προβάδισμα στις εταιρίες της Γερμανίας γιατί ήταν εντός έδρας και είχαν μεγάλη παρουσία. Αυτό που με έκανε εντύπωση ήταν η παρουσία των εταιριών από την Κίνα την Ταιβάν και την Ινδία. Μπορεί να είχαν μικρά περίπτερα, αλλά υπήρχαν πολλές εταιρίες από αυτές τις χώρες, οι οποίες δίνουν βαρύτητα στους τομείς της τεχνολογίας και προσπαθούν να δείξουν στον κόσμο ότι εκτός από χώρες χαμηλού κόστους μπορούν να γίνουν και πρωταγωνιστές στις εξελίξεις.

Η παρουσία της Ελλάδας δυστυχώς ήταν σχεδόν ανύπαρκτη ή καλύτερα αστεία. Εγώ είδα μόνο ένα πολύ μικρό περίπτερο, παραθέτω και μία φωτογραφία γι αυτό, το οποίο προσωπικά δεν με ξαφνιάζει, γιατί στην χώρα μας μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ, μικρότερο του 1%, πάει για την έρευνα. Επιπλέον η κατάσταση στα πανεπιστήμια δεν βοηθάει καθόλου στην τεχνολογική ανάπτυξη, αλλά ούτε και η νοοτροπία που έχει καλλιεργηθεί στους νέους του βολέματος στο δημόσιο.

Το πολύ καλό άρθρο του φίλου μου ΧατζηRadikal μου έδωσε την αφορμή να γράψω και εγώ την γνώμη για το ίδιο περίπου θέμα.
Τα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία, χάρη πάντα στη γενναιόδωρη βοήθεια της ευρωπαϊκής ένωσης, βρίσκεται σε καλό σημείο, αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, μειώνεται το έλλειμμα, το δημόσιο χρέος, ελαφρός και ο πληθωρισμός. Τελευταία και η ανεργία έχει φθίνουσα πορεία. Άρα όλα πάνε καλά ή μήπως όχι.
Δυστυχώς το μέλλον δεν είναι τόσο ευοίωνο. Η καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας στηρίζεται στην ενίσχυση του ευρωπαϊκού ταμείου στήριξης, η οποία ήδη μειώνεται και από το 2013 θα μειωθεί δραστικά, το οποίο σημαίνει ότι η Ελλάδα κακόμαθε από την οικονομική βοήθεια και θα πρέπει να μάθει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις. Πως θα γίνει αυτό, με επενδύσεις στην έρευνα οι οποίες μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα θα αποδώσουν σε μεγάλο βαθμό και με τη μείωση του κόστους λειτουργίας του κράτους. Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να απολυθεί ένα μεγάλο ποσοστό των δημοσίων υπαλλήλων και θα πρέπει να ξεφορτωθεί το κράτος όλε τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις.